آری او از میان ما رفت؛ ولی ذهن و تصور ما هنوز هم گنجایش این خبرجانگداز و دردناک را ندارد.
امروز انسان شریفی از شرکت ۱۴۲، که سال ها از وی آموختیم و برایمان مظهر استادی، مهربانی، دلسوزی، تلاشگری و عشق درکار بود، چنان در خاک آرمیده است که باورمان نمی شود روزی در میانمان بودند و حضورشان با لبخندها، دلسوزی ها و دانش بی مانندشان همیشه قوت قلبی برای ما بود.
بزرگ مردی که تمام زندگی خود را صرف دفاع از جان، ناموس و سلامت کشور کردند و پس از حضور در جبهه های جنگ تحمیلی، سال ها به عنوان مدیر و همکاری بی همتا در شرکت ۱۴۲، عمرگرانبهای خود را صرف اجرای پروژه های بیمارستانی و احداث مراکز درمانی برای دفاع از سلامت مردم کشور کردند.
ایشان طی تمامی این سالها و تا آخرین لحظه زندگی گرانقدر خود، در محروم ترین نقاط ایران، خالصانه و عاشقانه به عنوان یک سرباز سلامت میهن در امر بیمارستان سازی خدمت کردند و در نهایت با اهدای جان ارزشمند خود، زندگی و امید را به بیماران کشور هدیه دادند.
پدر و برادر عزیزمان؛
امروز در نبودنتان شرکت ۱۴۲ تلخ ترین روز خود را از بدو تاسیس سپری میکند؛
افسوس نیستید تا دوباره بهبود و خنده فرشتگان و کودکان پاک اهوازی را در بیمارستان اطفال اهواز نظاره گر باشید؛
افسوس نیستید تا حاصل تلاش های دلسوزانه و شبانه روزی خود را در کنار سایر همکاران، در افتتاح و آغاز به کار بیمارستان تالش نظاره کنید؛
هزار افسوس که دیگر بین ما نیستید...
مهندس سبحانی عزیز؛
از همین حالا دلمان برایتان تنگ شده است؛
تا ابد در دل و یاد ما زنده و مانا خواهید ماند؛
روحتان در آرامش ابدی و راهتان پر رهرو باد...
خانواده ۱۴۲